به نقل از «فارس»

حرکت 100 اتوبوس از اصفهان به تهران در روز بازگشت امام/ روزنامه‌هایی که روی پیشخوان دکه‌ها نماند

تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۷۹۷۶۰

خبرگزاری فارس اصفهان، ما جوانان گام دوم انقلاب، روزهای پرالتهاب و سراسر شور و هیجان و شجاعت زمستان ۵۷ را به یاد نمی‌آوریم و به ناچار برای درک آن روزها متوسل به اسناد و مصاحبه‌هایی می‌شویم که از پیشگامان انقلاب و یا از طرف مقابل، یعنی اسناد ساواک به جا مانده است.

دکه‌های خالی از روزنامه اصفهان

تقویم انقلاب اسلامی به ۱۲ بهمن و بازگشت امام امت به میهن رسید و آن‌طور که پیشگامان این راه برایمان تعریف کرده‌اند، هیچ‌یک از روزنامه‌هایی که خبر ورود امام به ایران را درج کرده بودند روی دکه‌های روزنامه‌فروشی اصفهان باقی نماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مردم با در دست داشتن روزنامه، خبر ورود امام به ایران را به گوش هم می‌رساندند و طولی نکشید که سراسر میدان امام تا خیابان سپه، خیابان چهارباغ و میدان انقلاب مملو از جمعیتی شد که برای جشن ورود رهبر نهضت انقلابی ایران به کشور آماده می‌شد.

شهر آذین بسته شد و مردم نیز خود را برای استقبال با شکوه از رهبر کبیر انقلاب ایران آماده کردند؛ در این میان دانشگاه اصفهان، نیز به مرکز انقلابی اصفهان تبدیل شده بود؛ مرکزی که همه فعالیت‌های آن زیرزمینی و با احتیاط فراوان، اما با شور و اشتیاق بسیاری به گوش مردم می‌رسید و آن‌ها را برای ادامه راه انقلاب آماده می‌کرد.

سفر ۱۰۰ اتوبوس از اصفهان به تهران در روز بازگشت امام به کشور

آن روزها حدود ۱۰۰ اتوبوس از اصفهان به تهران رفته بودند و در این زمان بود که بختیار فرودگاه تهران را مسدود کرد، اما جمعیت زیادی از مردم به حمایت از امام خمینی برخاستند.

در این مراسم علاوه بر سخنران آن که یک دانشجوی اصفهانی به نام شاهنوش بود، تلاوت آیات قرآن را هم محمد اصفهانی که توسط حمید شاهنگیان برای تلاوت قرآن هنگام ورود خمینی به فرودگاه مهرآباد انتخاب شده بود، برعهده داشت.

درواقع به غیر از اجرای مراسم و نقش‌ها و مسوولیت‌های مهمی که اصفهانی‌ها در مراسم استقبال داشتند، در قسمت حفاظت و پشتیبانی هم این مردمان اصفهان بودند که بار بزرگی را به دوش کشیدند.

مرتضی آرسته که آن زمان مسوولیت جامعه معلمان را برعهده داشت و از پیشگامان انقلاب اسلامی به شمار می‌رود در این باره تعریف می‌کند: در روزهای منتهی به بازگشت امام خمینی (ره) به کشور، ستاد استقبال از ورود حضرت امام خمینی(ره) در تهران و با مسوولیت شهیدان بهشتی، مفتح و باهنر تشکیل شد، اعضای این ستاد که با ما مدام در ارتباط بودند، از ما خواستند که برای استقبال از امام (ره) به تهران برویم.

 

وی یادآور می‌شود: ما هم ۲۰ اتوبوس از جامعه معلمان را راهی کرده و در مهدیه تهران مستقر شدیم، البته ۸ روزی آن‌جا بودیم ولی آقا موفق به حضور در کشور نمی‌شدند.

آرسته تعریف می‌کند: تا اینکه شب ۱۲ بهمن اعلام شد، حضرت امام (ره) فردا به طور قطعی و صد در صد وارد تهران می‌شوند، خدا می‌داند آن شب در تهران چه خبر شد و چقدر همه خیابان‌ها و کوچه‌ها دیدنی بود، تمام جوانان آن شب تا صبح، با اشک چشم خیابان‌ها را برای ورود امام شستند و جایی نبود که گلی زده نشود.

انتظامات بهشت زهرا به اصفهانی‌ها محول شد

پیشگام انقلاب اسلامی عنوان کرد: ستاد استقبال از ورود حضرت امام خمینی(ره)، وظیفه انتظامات و نظم‌بخشی منطقه حساس بهشت زهرا را به دست اصفهانی‌ها داده بود و این گونه شد که جامعه معلمان اصفهان، انتظامات سرتاسر خیابان بهشت زهرا و خود بهشت زهرا را به دست گرفته بود.

وی اضافه می‌کند: از همان ابتدا، سیل جمعیت انتظامات را با خودش برد و موقع سخنرانی آقا هم آنچنان محافظتی در کار نبود، آن موقع بود که من به این حرف رسیدم؛ اگر خدا بخواهد می‌تواند، شیشه را بغل سنگ نگه می دارد. 

آرسته می‌گوید: با این که تمام جمعیت پر از ساواکی و ضد انقلاب بود ولی حضرت امام خمینی (ره) را خدا حفظ کرد وگرنه احتمال وقوع هر اتفاقی برای ایشان وجود داشت.

این پیشگام انقلاب اسلامی با یادآوری اینکه در آن زمان مردم بر سر در دانشگاه تهران تجمع کردند و شعار سردادند که «وای به حالت بختیار اگر خمینی دیر بیاد»، تعریف می‌کند: علما هم در مسجد دانشگاه تهران تحصن کرده بودند و نسبت به سد راه امام خمینی (ره) برای ورود به ایران معترض بودند.

وی اظهار می‌کند: جوانان ۳۳ کیلومتر از خیابان‌های تهران تا فرودگاه را رفت و روب کرده و عاشقانه منتظر دیدار امام(ره) بودند، زیرا امام ۱۵ سال از این مردم دور بود و نهایتا ۱۲ بهمن امام وارد ایران شدند.

سخنرانی یک دانشجوی اصفهانی مقابل امام در مراسم استقبال

آرسته می‌گوید: برای استقبال از امام خمینی(ره) ۴ نفر کاندید شده بودند و فردی که از امام استقبال کرد فردی به نام آقای شاهنوش دانشجوی اصفهانی بود‌.

استاد پرورش که از مبارزین بزرگ انقلاب بوده است، در ایام ورود امام(ره) به ایران زندان بود، آرسته که با مرحوم پرورش در هنرستانی درخیابان فروغی اصفهان همکار بوده تعریف می‌کند: ایشان مدرس ادبیات و من هم شیمی تدریس می کردم، من شاهد بودم که دانش آموزان برای آزادی وی شعار " ندای ما به ارتش آزادی پرورش" را سر می دادند.

پیشگام انقلاب اسلامی عنوان می‌کند: اکثر مراسم‌هایی که در اصفهان برگزار می‌شد را استاد پرورش سخنرانی می‌کرد و با بیان تاثیرگذار خود نقشی مهم ایفا می‌کرد، با حضور در مرکز اخبار، خبرهای تازه را به دوستان می‌رساندیم.

وی از نحوه مخابره اخبار در آن روز می‌گوید: پس از ورود امام(ره) به ایران با توجه به اینکه مرکز خبر جایی بود که ایشان حضور داشتند من هم تا ۲۲ بهمن ماه در تهران بودم و اخبار دست اول را به دوستان می رساندم.

آرسته با اشاره به تجدید بیعت های اقشارمختلف جامعه با امام(ره) بیان کرد: این روندی بود که هر روز قشری از مردم با ایشان بیعت می‌کردند؛ روزی بود که «همافرها» به صورت رسمی به دیدار امام(ره) آمدند و به شکل رسمی مقابل ایشان رژه رفتند و عکس این مراسم در روزنامه کیهان به چاپ رسید که بختیار می‌گفت این عکس مونتاژی است.

این پیشگام انقلاب اسلامی می‌گوید: در آن زمان جوانان به وسیله موتور اخبار را در سطح شهر پخش می کردند و خبری که از بیت رهبری اعلام می شد، جوانان به سرعت آن را در شهر پخش می کردند.

انتهای پیام/۶۳۱۱۹/آ/

منبع: فارس

کلیدواژه: انقلاب اصفهان مراسم استقبال از امام ۱۲ بهمن اصفهان اصفهان سال ۵۷ 22 بهمن 12 بهمن پیشگام انقلاب اسلامی بازگشت امام امام خمینی بهشت زهرا حضرت امام ورود امام امام ره

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۷۹۷۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اتوبوس‌هایی که به فرمان خانم‌ها حرکت می‌کنند

ایسنا/خراسان رضوی تا چند سال پیش، انجام برخی مشاغل در انحصار مردان بود و از آنجا که دیدگاه عمومی جامعه نسبت به زنان، پرداختن به مشاغل آسان و متناسب با روحیات زنانه بود، زمینه فعالیت بانوان در اینگونه مشاغل فراهم نشد و ورود آن‌ها به عرصه‌ شغل‌های سخت و مردانه دور از انتظار بود اما امروزه این دیدگاه‌ تغییراتی داشته است.

ما امروز شاهد حضور و فعالیت بانوان در مشاغل مختلف از جمله مشاغل سخت و پرمخاطره هستیم و شاید بتوان گفت مرزبندی بین مشاغل، دیگر مانند گذشته پررنگ نیست. یکی از مشاغلی که در حال حاضر بانوان زیادی در آن فعالیت دارند، رانندگی با وسایل نقلیه سنگین از جمله اتوبوس است.

در یکی از تجربه‌های خود با خانمی که به عنوان راننده اتوبوس مشغول فعالیت بود، گفت‌وگویی داشتم. زمان زیادی را در ایستگاه اتوبوس منتظر خط ۹۴ بودم اما خبری از اتوبوس نبود تا اینکه اتوبوس کمکی وارد ایستگاه شد و جمعیت مسافران منتظر و شاید کمی مضطرب، سوار اتوبوس شدند، اتوبوسی که راننده آن یک خانم بود.

 ژاله شندزی که ۵ سال سابقه رانندگی در جاده و اتوبوس بین ‌شهری را نیز در کارنامه دارد، با بیان اینکه از حدود ۸ سال پیش به عنوان راننده اتوبوس درون‌شهری در مشهد فعالیت دارد، اظهار کرد: شغل ما سخت است اما من عاشق کارم هستم، به همین دلیل این شغل برای من سهل و آسان است. من از طریق این شغل با مردم در ارتباط هستم.

وی در خصوص نوع برخورد مردم با یک راننده خانم گفت: مردم از رانندگان خانم استقبال خوبی می‌کنند، شاید به دلیل اینکه رانندگان خانم احتیاط بیشتری دارند، البته زمان‌هایی هم بوده که با دیدن یک راننده اتوبوس زن متعجب شوند و نگران سلامتی خود باشند اما بعد از پیاده شدن من را تشویق و با محبت برخورد کردند.

شندزی افزود: وقتی مسافران با گفتن یک خسته نباشید یا یک لبخند، رضایت خود را نشان می‌دهند، این رفتارهای محبت‌آمیز در نحوه کار من تاثیر زیادی دارد. من عاشق مردم هستم، بنابراین خستگی برایم معنایی ندارد.

این راننده اتوبوس در خصوص چالش‌های پیش‌ روی رانندگان خانم عنوان کرد: مهمترین چالش برای ما رانندگان خانم این است که اضافه ‌کار داشته باشیم. ما بانوان مسئولیت خانه‌داری هم داریم، بنابراین باید هم برای کار خانه‌داری وهم کار بیرون از خانه برنامه‌ریزی کنیم، به همین دلیل اضافه‌ کاری شرایط را برای ما دشوار می‌کند.

وی ادامه داد: چالش‌ دیگری که در حال حاضر با آن روبه‌رو هستیم این است که از هر سه جمعه تعطیلی، یک روز تعطیل باشیم که این هم نوعی اضافه کار محسوب می‌شود. در سال‌های گذشته ما یکی در میان جمعه‌ها تعطیل بودیم و اوضاع بهتر بود. امیدوارم شرایط به روال قبل برگردد.

شنذری که علاوه بر شغل رانندگی با اتوبوس به کارهای هنری از جمله تهیه‌کنندگی تئاتر نیز مشغول است، تصریح کرد: اغلب دوستانم می‌گویند کار هنری با شغلی که داری سنخیت ندارد و به لحاظ فضای کاری، یکی آرام و منعطف و دیگری سخت و پرتنش است، چطور این دو کار را با هم انجام می‌دهی؟

این راننده اتوبوس گفت: حقیقت این است که ما خانم‌ها به طور کلی این توانایی و انعطاف را داریم که مشاغل مختلف را در کنار هم مدیریت کنیم، مانند بسیاری از بانوان که خانه‌دار هستند و در کنار آن مشاغل دیگری نیز دارند. برای من مدیریت کار خانه‌داری، کار هنری و شغل رانندگی اهمیت دارد و همیشه به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنم که به هیچکدام لطمه‌ای وارد نشود.

وی در خصوص نحوه برخورد همکاران مرد خاطرنشان کرد: همکاران ما بیشتر مردان هستند اما همراهی، همکاری و حمایت لازم را دارند و هر زمان نیاز باشد، کمک می‌کنند.

شنذری با اشاره به نحوه برخورد خانواده خود با این شغل عنوان کرد: خانواده با شغل من هیچ مشکلی ندارند و هنگامی که این شغل را انتخاب کردم، با استقبال آن‌ها روبه‌‎رو شدم و بیان کردند که باعث افتخارشان هستم.

این راننده اتوبوس بیان کرد: اگرصلاحیت رانندگی با وسایل نقیله سنگین برای بانوان وجود نداشت، این حرفه از سمت راهنمایی و رانندگی تایید نمی‌شد اما صدور گواهی‌نامه پایه یک، برای خانم‌ها نشان‌دهنده تایید صلاحیت آن‌ها است. اگر همچنان این حرفه در جامعه ما مورد قبول افراد خاصی نیست، موضوع دیگری است. به نظر من انجام این شغل با رعایت تمامی شئونات لازم، نشانه توانمندی زنان است و من به این توانایی خانم‌ها افتخار می‌کنم.

وی در خصوص انتظارش از مردم به عنوان یک راننده اتوبوس تصریح کرد: مردم بسیار فهیم هستند و بسیاری از موارد را رعایت می‌کنند، تنها خواهش من به عنوان یک راننده اتوبوس درون‌شهری این است که اگر گاهی هنگام خدمت‌رسانی اتوبوس دیر به ایستگاه می‌رسد، شهروندان صبوری کنند، زیرا ممکن است برخی زمان‌ها عوامل مختلفی از جمله کمبود ماشین، ترافیک، نقص فنی و... موجب تاخیر اتوبوس شود.

شنذری اضافه کرد: هر شغلی مشکلات و سختی‌های خود را داشته و در کار ما نیز نقص‌ها و کمبودهایی وجود دارد اما وقتی خوشحالی و شعف مردم را می‌بینیم و مشاهده می‌کنیم که از کار ما راضی هستند، دیگر کمبودها به چشم نمی‌آید و انجام کار برای ما خوشایند می‌شود.

در ادامه با چند نفر از مسافران اتوبوس گفت‌وگو کردم و نظرات آن‌ها را در خصوص رانندگی خانم‌ها پرسیدم. ابتدا به سراغ دانش‌آموزانی رفتم که در صندلی آخر اتوبوس نشسته و مشغول گپ‌وگفت‌ بودند. سارا که دانش‌آموز دوره دوم دبیرستان بود، اظهار کرد: من اغلب اوقات با اتوبوس به خانه برمی‌گردم و از اینکه در این مسیر گاهی اوقات با رانندگان خانم روبه‌رو می‌شوم، جای خوشحالی دارد. بسیاری از مواقع رانندگی‌ خانم‌ها از آقایان بهتر است، زیرا با ملاحظه رانندگی می‌کنند.

نعیمه که همراه سارا بود، به میان صحبت‌های دوستش پرید و گفت: من قبلا که سوار اتوبوس می‌شدم و راننده، خانم بود کمی مضطرب می‌شدم و برای سوار شدن شک و تردید داشتم، اما الان این موضوع برای من عادی شده، زیرا رانندگان خانم توانسته‌اند خود و توانایی خود را ثابت کنند.

خانم میانسالی که از خرید به خانه برمی‌گردد و چرخ خرید خود را به سختی نگه داشته است، عنوان کرد: من همیشه آرزو داشتم که بتوانم روزی مشاغل سخت مانند این کار را انجام دهم و الان وقتی این رانندگان خانم را می‌بینم وافعا خوشحال می‌شوم، انگار خودم به آرزویم رسیده‌ام.

علیرضا از دیگر مسافران اتوبوس که در ردیف‌های جلو و صندلی نزدیک به راننده نشسته بود، بیان کرد: در ابتدا که سوار اتوبوس شدم، از اینکه راننده خانم بود کمی تعجب کردم اما بعد مشاهده کردم که واقعا رانندگی خوبی دارند و به کارشان مسلط هستند.

راننده اتوبوس تنها یکی از صدها مواردی است که خانم‌ها توانایی خود را نشان‌ داده‌ و به اثبات رسانده‌اند. قطعا اگر مجال و زمینه فراهم باشد و زنان نیز نسبت به مردان به طور برابر از امکانات برخوردار شوند، زمینه بروز و ظهور استعدادهای بیشتری در زمینه‌های مختلف را شاهد خواهیم بود.

انتهای پیام